Bir garip hüzünler diyarındayım.
Yaşıyor muyum ölü müyüm?
Farketmez aslında.
Yaşıyor görünsem de her ne kadar,
Bir yanım ölüden farksız.
Anlatamamak, içini dökememek ne kadar zor ve ne kadar kederliymiş meğerse.
İki bedende tek ruh olabilmek demiştim ya,
Sanırım öyle bir şey söz konusu bile değilmiş,
Geç anladım!
Herkes kendi hayatını yaşıyormuş.
Oysa ki ne umutlarım vardı sana dair.
Yaşanmamış hiçbirşey kalmayacaktı hesaplarıma göre.
Ama şimdi geldiğimiz noktada bir de bakıyorum ki ; yaşanacak onca güzel şey varken herşey bir girdabın suyu emdiği gibi yaşanamadan akıp gidiyor.
Bu hayatı kendimiz kendimize zehir ediyoruz aslında.
Ama ne sen bunun farkındasın, ne de etrafındaki insanlar.
Şairin dediği en güzel şekliyle;
"Gel seninle bir daha ağlayalım;
Yaşanmışlara,
Yaşanmamışlara,
Bir de hiç yaşanamayacaklara... "
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder