Hayatım boyunca kimseye bir şey anlatamadım.
Hep bir anlayanım olsun istemiştim.
Beni benden bile iyi anlayan.
Bilemiyorum anlaşılmak neden bu kadar önemlidir.
Ama içimde bir yerlerde buna önem veren biri var sanıyorum ki.
Ama ne anlatabildim, ne de anlaşılabildim.
Bu da bu hayatın bana bir çelmesi olsa gerek.
Oysaki ne kadar önemli, birinin seni anlaması.
Şimdi şimdi anlıyorum ki herkes kendi derdinde.
Kimsenin kimseyi anlama gibi bir derdi de yok.
Yalnız gelip ve yine yalnız gidiyoruz bu hayattan.
Bakalım ne zaman gelip geçecek ömür dedikleri....
Suya yazı yazmak gibi bir şey belki de bu blogta yazdığım şeyler.
Rastgele birine denk gelip okusa bile ne kadar umrunda olurdu ki?
Demek ki kalabalık içinde yalnız olmak böyle bir şey...
