Anlatamıyorum...
Bilemiyorum nerede yanlış yapıyorum.
Herşey, her çaba boşa gidiyor.
Elden gelen bir şey yok.
Anlaşılamamak kadar kötü bir şey yok sanırım.
İnsanın lafı sözü değil icraatı görülmelidir derler.
Ama hep lafım sözüm görülür ne hikmetse.
İcraatımı kimse görmez, Yaradan dışında...
Bu çabalar ne için, kimin için?
Bunu anlatamamak çok zor...
Yüreğimi yoruyor, benliğimi yoruyor.
Ruhumda çıkmayan bir ökse gibi yapışıp kalıyor.
Keşke beni bir anlayan olsaydı...
Blogumdan geleceğe bir iz kalacak bu yazılar.
Okuyan kim bilir neler düşünecek, neler hissedecek.
Keşke kalbimi yarıp gösterebilseydim.
Belki o zaman bana inanırlardı.
Olsun gene sıkıntı yok.
Allah biliyor ya...
Gerisi teferruat.
