Zannetme ki söylenecek söz kalmadı. Herşey bitti birdenbire.
Söylenecek ve yaşanacak bir o kadar dolu dolu şey var ama bir bilsen kelimelere dökmek belki de en zor olanı.
Hayat tüm hızıyla akıp giderken bir tek şey istedim Allah'tan. Sadece bol bol kar. Hepsi bu. Akıp giden bu hıza ayak uyduramıyorum çünkü. Başım dönüyor bu dünya denen çöplükten belki de bu hızından dolayı. Birazcık kar olursa hayat belki yavaşlar da insanlar normal seyrine döner diye düşünmüştüm.
Çünkü dünya değilde esasen insanlar savaşlar, ölümler, şiddet, cinayetler , cinsel istismarlar vs gibi şeylerde baş döndüren bir hızla ilerliyor. ve nedendir bilinmez kamuoyu da artık sanırım bu duruma çok alıştı ki herşey çok normal karşılanıyor.
Ama her nedense hala benim midem kabul etmiyor 5 yaşındaki bir çocuğa yapılan cinsel istismarı. Ve bunun ötesinde yaşadıklarını. Ve buna benzer onlarca belki de yüzlerce olayın her gün yaşanıyor olması.
Kimbilir belki de duyarlı her insan gibi son çırpınışları yapıyorum vicdana karşı. Lütfen bir dur diyelim bu pis gidişatın akış hızına hep birlikte. LÜTFEN...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder