17 Temmuz 2014 Perşembe

OLANLAR OLMUŞ

Giderken bıraktığım 
Asmalar üzüm olmuş 
Yerlerde bütün kollar 
Bütün bağlar bozulmuş 
Ben mi geç kaldım? 
Yoksa mevsimler mi soğumuş? 
Görmeyeli buralara 
Olanlar olmuş...... 

Giderken bıraktığım 
Gökyüzü toprak olmuş 
Yıldızlar çakıltaşı 
Güneş bir yaprak olmuş 
Ben mi yaşlandım? 
Yoksa dünya mı alt-üst olmuş? 
Görmeyeli buralara 
Olanlar olmuş...... 

Kalsaydın 
Yokluğunla yokolmazdı 
Bu şehir... 
Kaçmakla mutluluklar 
Bulunmuyor bunu bil... 
Yaprak kıpırdamıyor 
Yüreğim öyle susmuş 
Sana... bana... sevgimize 
Olanlar olmuş...... 

Giderken bıraktığım 
Gülüşler bakış olmuş 
Kahkahalar buralarda 
Özlenen yakış olmuş 
Ben mi gülmüyorum tanrım? 
İnsanlar mı somurtmuş 
Görmeyeli buralara 
Olanlar olmuş...... 

80Lİ YILLARDA ANKARA'DA BİR GECEKONDU VE HAYATIN AKIŞI...

Dışarıda tipi ve kar yağıyor Ankara'nın gri çehresinin üzerine.
İçerde iyi pişmiş patates yemeği.
Gürül gürül yanan bir kuzine soba.
Zamanı durduran bir tipi ve kar.
Ankara sanki içindekilerle birlikte bu kara gömülmüş.
Karda köpeklerin ve yere serpilen soba küllerinin izleri.
Kahvehaneler tıklım tıklım.
Camları buğudan görünmez olmuş.
Ruşen pastanesinin yanından bakınca,
Karlı ve tipili havada tüm heybeti ile göğü delen Hacı Bayram-ı Veli cami minaresi ve caminin loş ışıkları.
Yollar kapanır, kar Ankara'ya azap olur.
Bıçak gibi insanı dilim dilim doğrayan bir ayaz.
Ankara'da kışlar uzun olurdu ve de görkemli.
Ankara'da kışlar uzun olurdu ve de hüzünlü.
Ankara'da kışlar acı olurdu ve de çileli.
Soğuktan donan birkaç evsiz olurdu her kış Ankara'da
Bir bıçak gibi keserdi insanın yüreğini.
Ankara'da kış sanki sessiz bir ölüm gibi gelirdi.
Ağır, derinden ve sinyal vere vere.
Kar Ankara'da huzurdur aynı zamanda.
Sessiz bir çığlıktır kar Ankara'da
Kimine romantizm olur, kimine eziyetin soğuk yüzü.
Kardan adamlar olur Gariban semtlerinde.
Semtine yakışır şekilde garibandır bu kardan adamlar.
Boynuna takacak atkı bile yoktur onu yapan minik ellerin sahiplerinde bile.
Havucu bulsa kendisi yiyecek zaten, kardan adama burun yapmak kimin haddine.
Ankara!
Acısın Ankara!
Hüzünsün Ankara!
Yorgunsun Ankara!
Yoğunsun Ankara!
Karanlık yollarında kimlere mezar olmadın ki Ankara.
Hüzünlerin şehrisin Ankara!
Soğuk yüzlü gülmeyen insanların yurdusun Ankara!
Sessiz bir katil gibisin Ankara!
Her bedeni garip şekilde yaşlandıran acı bir ruhun var Ankara!
Eroin gibisin belki de kimisine göre
Ne seninle oluyor, ne de sensiz Ankara!

BİR ADIN KALIR GERİDE...

An olur, sanki bir ömrü gibidir insana.
An olur, göz kırpması gibi geçer koca bir hayat
An gelir, susar türküler başlar namaz.
Ömür yiter gider, kabir başlar.
Bir seher yeli gibi gelir geçer koca ömür
Bir kova su, iki rekat namaz, beş metre kefen ile,
On dakikalık saltanatın olur ancak geride.
Yaşananlar mazi olur.
Geldin geçtin yalan olur dünya.
Bir adın kalır geriye.
Belki dostların, akrabanın, çocuklarının duasında
Belki bir hayratın kenarında,
Belki de sadece soğuk bir mezar taşının üst tarafında,
Büyük siyah yazılarla,
Bir adın kalır geride...
Nüfus kütüğünde tozlu sayfalar arasında,
Arşivde tozlu karanlık odalarda,
Eski albümlerin sararmış yaprakları arasında
Bir adın belki de bir resmin kalır geride...
Surelerden sonraki dualarda rahmet isterken birileri senin hatırına,
Bir adın kalır geriye...
Yürüdüğün yollar, içtiğin sular yalan olur.
Gezdiğin toprak bile seni tanımaz olur artık
Elbiselerin bile inkar eder seni,
Bir adın kalır geriye...
Kapanmamışsa amel defterin,
Bir hayırlı işin belki de sonunda,
Bir adın kalır geride...
Evlatlarının dilinde, albümlerin arasında,
Gözyaşları ile saklı fısıltılar arasında,
Bir adın kalır geriye...
Tozlu yolların arasından bakakalan 
yaşlı bir çift gözün sahibinin dudakları arasında,
Bir adın kalır geride...
Geldi geçti yalan oldu ömrümüz...

BİR GARİP YALNIZLIKTAN SÜZÜLEN DAMLALAR

Çalmaz ne kapım ne telefonum
Ne halim soran olur, ne de sonum
Bir garip yoldur bu gittiğim
Ne yol biter, ne de benim kederim

Yalnızım ben yalnızım
Şarkılardaki kadar değil belki
Ama bir o kadar acı bir o kadar derin bir yalnızlık bu.

4 Temmuz 2014 Cuma

ÖMRÜN MUHASEBESİ

Kimi ağlar kimi güler
Bu devran böyle geçir geçer.
Günler aylar seneler
Nasıl da uçup gider.

Ömür dediğin gamla keder
Deme hiç olur mu bir arada
Baklava ile zehir gibi biber
Yaradan isterse biberi yapar şeker

Hayıflanma gamlı gönül
Elbet biter bu dünyanın çilesi
Gelip geçeriz alemden rüzgar gibi
Tabuta başımız değince anlarız herşeyi

Bir iyilik bir kötülük değilmi hayatın özeti
Karnen düzgünse bu neyin korkusu, endişesi
Kul hakkı ile gitmediysen verirsin ömrün muhasebesini
Affeder Yaradan biz kulların gönül kirlerini

Kötüye meyletme gönül, nefsine uyma.
Şeytanı baki dostun sanıp aldanma.
Yaradan var herşeyi gören duyan
Kendini bu devranda sahipsiz sanma

Gün geçer neşe zevk sefa ile
Gün olur gam keder üzüntü ile
Hepsine eyvallahın olsun ki
Düşmeyesin Yaradan'dan yana gaflete

Dünya dedikleri böyle bir şey işte
Misafiriz hep bu devranın içinde
Kah ağlaya kah güle güle
Döneceğiz asıl geldiğimiz yere

Sevda düştü ise bir gönüle
Ne dert kalır ne de neşe
Aşk iledir herşeyin başlangıcı
Herkes aşkı için yaşar ömründe

Kimi malına  kimi makamına
Kimi evladına, kimi nazlı yarine
Kimi nefsine kimi dünya nimetine
Her kulda olan aşk böyle işte

Allah rızası olsunda her amelde
Aşk ile başka her göreceğin işe
Mevlana aşk ile döner, Yunus aşk ile yanar
Ferhat aşkla dağları deler, Mecnun çöllere düşer

Aşk iledir bu dünyanın gizemi
Aşk ile değişir herşeyin rengi
Kimi bilir sevdayı, boyun eğer
Kimi bilmez sevdasını, ömrünü feda eder.

Zarar gelmez aşkla vurulan telden
Aşkla çarpan yürekten, aşık gönülden
Aşk imiş her ne varsa alemde
Teferruattan ibarettir geride ne var ise









1 Temmuz 2014 Salı

ŞAŞIRMA EY GÖNLÜM

Şaşırma ey gönlüm bu devranın gidişine,
Sanma ki bir sen yabancısın bu gurbet ellerde,
Alem alışmışsa insan kisvesinde dünya derdine
Söylenecek söz kalmamıştır artık bu düzene

Önce insan olabilmektir yaşadığın her bir anda
Sonra gelir kalan herşey, işte bu noktadan sonra
Ömür geçer, günler biter, devran hep böyle döner gider.
Zamansız bir anda bakıvermişsin Azrail kapında.

Saçlar ak olur, gözler çizgi çizgi.
Yürekler bir nebze yumuşar, kalpler yorgundur
Nedir bu kader denen şeyin hikmeti
Bu dünyada bilmem ama öte dünyada,
Elbet sorulur her bir şeyin ince ince muhasebesi.