31 Mart 2009 Salı

ÜŞÜYORUM...




















Bir coşku var içimde bugün kıpır kıpır
Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum
Gözlerim parke parke taş duvarlarda

Açılıyor hayal pencerelerim
Hafif bir rüzgar gibi, süzülüyorum
Kekik kokulu koyaklardan aşarak
Güvercinler ülkesinde dolaşıyor
Bir çeşme başı arıyorum

Yarpuzlar arasında kendimi bırakıp
Mis gibi nane kokuları arasında
Ruhumu dinlemek istiyorum
Zikre dalmış her şey

Güne gülümserken papatyalar
Dualar gibi yükselir ümitlerim
Güneşle kol kola kırlarda koşarak
Siz peygamber çiçekleri toplarken
Ben çeşme başında uzanmak istiyorum

Huzur dolu içimde
Ben sonsuzluğu düşünüyorum
Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum
Durun kapanmayın pencerelerim
Güneşimi kapatmayın
Beton çok soğuk, üşüyorum..

1 yorum:

  1. SONSUZLUK
    çoğu kez bellek dolduğunda aradığımız boş odalarımızdır.
    bazen görünmezliğe (yokolmaya) dair duyulan özlemimizdir.
    yalnızlığımızı yorgan yapıp sığındığımızdır.
    herkesin lugatı farklıdır.

    '' Öldük, ölümden bir şeyler umarak.
    Bir büyük boşlukta bozuldu büyü.
    Nasıl hatırlamazsın o türküyü,
    Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü
    Alıştığımız bir şeydi yaşamak.
    Şimdi o dünyadan hiçbir haber yok;
    Yok bizi arayan soran kimsemiz,
    Öylesine karanlık ki gecemiz
    Ha olmuş, ha olmamış penceremiz;
    Akar suda aksimizden eser yok. Cahit Sıtkı Tarancı.

    YanıtlaSil