1 Nisan 2007 Pazar

HÜZÜNLER PUSU KURMUŞ YOLUMA...

Kapımda hüzünler nöbet tutar.
Dertler gardiyan olmuş yolumu gözler
Sevdiğim; hasretini çeker inlerim bu viran illerde
Özlüyorum, özlemek kelimesinin hakkını vere vere

İçimde fırtınalar kopuyor günlerdir.
Zaten çektiğimiz hasret yetmezmiydi ikimize
Yetmezmiydi bu ayrılığın sancısı bu iki yüreğe
Bize mutluluk yakışmazmı ey sevdiğim ?

Hasretler düştü gönlümüze
Acılar işledi yüreğimizin içine
Sensiz kalmak ne mümkün
Bu yürek yaşar sadece seninle

Sen deyince akan sular durur
Sen deyince bu yüreğin atışı bile değişir
Sen deyince herşeyin bakışı değişir dünyada
Sen deyince herşey durur, sen yaşarsın ancak yüreğimde
Sen deyince senden başka herşey yokolur bu yürekte.
Sen olmak mühim şeydir boncuğum.
"SEN"İ çok seviyorum...

Hüzünler pusu kurmuş yoluma.
Neyi beklersiniz daha benden yana?
Bana yokmu mutluluğun anahtarı ey kaderim.
Güldüreyim sevdiğimi gurbetimden dönüşümle.
Bizede gülermisin ey kaderim ; sevdiğimle birlikte
Biz de mutlu olup gülmeyelimmi?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder